مزرعه پرورش شترمرغ آماده ارائه خدمات برای تمامی مزارع پرورش شترمرغ:
۱-تهیه و توزیع جیره غذایی در کیفیت جهانی با قیمت مناسب برای تمام سنین پرورش(مورد تایید دامپزشک و مهندسین تغذیه)
۲-مشاوره در تمام امور تاسیس و اداره تمامی مزارع شترمرغ
تلفن تماس : ۰۹۱۲۲۳۰۳۲۱۹
خوراک تهیه شده برای پرندگان خانواده شترمرغ در آغل‌های باز برای سایر پرندگان خیلی جذاب است. خرد کردن خوراک باید تا سرحد امکان کاهش یابد؛ خوراک کهنه را به طور صحیح مصرف کنید تا سایر پرندگان به داخل تاسیسات کشیده نشوند.
ادامه مطلب قبل.....
سالن‌های باز پرندگان که توسط پرورش دهندگان خانواده شترمرغ مورد استفاده قرار می‌گیرند، محل‌های لانه‌سازی مناسب برای پرندگان کوچک مانند گنجشک‌ها و سارها می‌باشند. هرگز به این پرندگان اجازه ایجاد محل‌های لانه‌سازی در کلبه‌ها یا دور و بر ساختمانهای مزرعه را ندهید.
منشا هر گله جدیدی را که به مزرعه وارد می‌کنید، بشناسید. گله جدید را حداقل به مدت ٤ هفته قرنطینه کنید. پرندگان را از مزارعی که می‌دانید به وسیله آنفلوانزای طیور آلوده شده‌اند، نپذیرید.
هر نوع تجهیزاتی که از مزرعه خارج می‌شود، باید تمیز شده و قبل از برگشت به مزرعه ضدعفونی شوند.
آنفلوانزای طیور از طریق مدفوع‌های پرندگان آلوده منتشر می‌شود. لذا کود باید برای عدم تماس با مردم و وسائل نقلیه ذخیره شود. لاشه‌ها باید به طور صحیح با دفن کردن یا سوزاندن معدوم شوند.
از ورود جوندگان و سایر حیوانات به مزرعه با دور کردن نخاله‌ها و حفظ محل‌های دارای طعمه مسموم جلوگیری کنید.
پرورش دهندگان پرندگان شکاری هرگز نباید گله آلوده را در قرق‌های شکار رها کنند. زیرا بیماری‌ها می‌توانند به حیات وحش محلی منتقل شده و جمعیت‌های مذکور را کاهش دهند.
پرندگان بیمار را از باقیمانده گله جدا کنید .
پرندگان بیمار یا مرده را باید به یک آزمایشگاه برای تشخیص ارسال نمایید.
تولید کنندگان تخم‌مرغ و مرغداران می‌توانند با استفاده از روش‌های محدود دقیق، انتشار آنفلوانزای طیور را کاهش دهند.
با این وجود (اعمال روش‌های مدیریت خاص برای تولید) پرندگان شکاری و خانواده شترمرغ ضروری است. سابقه آنفلوانزای طیور هیچ تهدیدی برای سلامت انسان محسوب نمی‌شود، اما ممکن است برای بسیاری از گونه‌های طیور کشنده باشد. اشکال خفیف ویروس می‌توانند تداوم داشته و بدون جلب توجه زیاد تا زمانی که به یک شکل کشنده‌تر تبدیل شوند، منتشر شوند.
چندین مزرعه طیور در مکزیک به ویروس آلوده شده‌اند. زیرا ویروس می‌تواند به سادگی توسط طیور و پرندگان مهاجری که انتظار می‌رود در طول مهاجرت‌های فصلی حامل ویروس به ایالات متحده باشند، منتقل شود. لذا لانه‌های پرندگان شکاری و چراگاه‌های خانواده شترمرغ احتمال دارد اغلب در معرض ویروس باشند، زیرا ممانعت از تماس‌های پرنده به پرنده (پرندگان با همدیگر) در این جایگاه‌های باز مشکل‌تر است.
علائم عفونت آنفلوانزای طیور می‌تواند شامل کاهش تولید تخم، مصرف خوراک و آب کاهش یافته و اسهال باشد. ناراحتی تنفسی ممکن است شایع‌ترین علامت بیماری باشد. اشکال خفیف ممکن است منجر به تلفات کم شود، در حالی که عفونت‌های حاد ممکن است منجر به ١٠٠درصد تلفات طیور شوند. تخم‌هایی که تا حدی تشکیل رنگدانه عادی‌شان از بین رفته نیز ممکن است معرف وجود بیماری باشند. درمان‌های خاصی برای آنفلوانزای طیور موجود نمی‌باشد؛ هم‌چنین موثر بودن اکثر واکسن‌ها برای پرورش‌دهندگان پرندگان شکاری و خانواده شترمرغ اثبات نشده‌اند.
پرورش دهندگان پرندگان شکاری و خانواده شترمرغ به طور واحد در معرض حاملان بالقوه آنفلوانزای طیور قرار دارند، بسیاری از تولید کنندگان پرندگان شکاری که هدف رهاسازی دارند آن‌ها را با قرار دادن در لانه‌های پرواز مقید می‌کنند. گرچه لانه‌های پرواز معمولا به وسیله حصارکشی محصور می‌شوند ولی گاهی اوقات پرندگان کوچک و جوندگان به سادگی می‌توانند از توری رد شده و با گله تماس پیدا نمایند. پرورش دهندگان خانواده شترمرغ نیز در معرض حاملان بالقوه آنفلوانزا قرار دارند؛ اکثر پرندگان خانواده شتر مرغ اجازه دسترسی به چراگاه‌های باز را دارند. در این نوع فعالیت جدا کردن کامل گله از سایر گون‌های طیور تقریبا غیرممکن است.
ادامه دارد....